نوحه های حاج صادق آهنگران

۳ مطلب در ارديبهشت ۱۳۹۴ ثبت شده است

جمع کنید بابا دلتونو خوش کردید با این رهبرتون  

سر ﮐﻼ‌ﺱ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ.

ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺗﻪ ﮐﻼ‌ﺱ ﺟﻠﺴﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ.

یکیشون ﺍﻧﮕﺸﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﮑﺲ ﺍﻣﺎﻡ ﻭ آقا ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺁﻗﺎ ﮔﻔﺖ:

ﺍﺻﻼ‌ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﺳﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﭼﯿﮑﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ؟ ﻫﻤﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﻫﺎﻣﻮﻥ ﺩﺷﻤﻦ ﺷﺪﻩ.

ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺩﺍﺭﻥ ﺗﺤﺮﯾﻤﻤﻮﻥ ﻣﯿﮑﻨﻦ ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﮔﺮﻭﻧﯽ ﻭ ﺗﻮﺭﻡ، ﻣﺮﺩﻡ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻥ ﺷﺒﺸﻮﻥ ﻫﻢ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺷﺪن،

ﻫﻤﺶ ﻫﻢ به خاطر ( امام ) ﺧﺎﻣﻨﻪ‌ﺍﯾﻪ

اون ﯾﮑﯽ ﮔﻔﺖ:

ﺍﺻﻼ‌ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﺭﻭ ﺑﺎ ﺍﻵ‌ﻥ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﮐﻦ

ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺟﻨﮕﻨﺪﻩ‌ ﻫﺎﯾﯽ رو ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﻤﯽ‌ ﭘﺮﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ

ﭼﻘﺪﺭ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻋﺰﺕ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ. ﺻﺪّﺍﻡ ﻋﯿﻦ ﻧﻮﮐﺮ ﺷﺎﻩ ﺑﻮﺩ ....

ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣﺮﻑ ﺑﭽﻪ‌ﻫﺎ ﺑﻮﺩ، ﺍﺯ ﺟﺎﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ.

ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ ﺟﻠﻮ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ.

ﺩﺳﺘﺶ ﺭو ﺑﺎﻻ‌ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺧﺎﺗﻤﻪ ی ﺑﺤﺚ ﺷﺪ.

ﺣﺮﻑ‌ ﻫﺎﯾﯽ ﺯﺩ ﮐﻪ ﻫﯿچ  کدوممون ﺑﺎﻭﺭﻣوﻥ نمیشه ﺍﺻلأ ﺑﻬﺶ ﻧﻤﯽ‌ اوﻣﺪ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓ‌ﻬﺎ ﺑﺎشه

ﮔﻔﺖ:

ﭼﻮﻥ ﻭﻗﺖ ﮐﻼ‌ﺱ ﮐﻤﻪ، ﯾﻪ ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ‌ ﺍﯼ ﺧﺪﻣﺘﺘﻮﻥ ﻋﺮﺽ می کنم.

ﻣﻦ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻭ ﺑﺪﯼ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﻘﻼ‌ﺏ، ﺍﯾﻦ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﯾﺎ ﺣﺎﻻ‌ ﻫﺮ ﭼﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ.

ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺁﻗﺎ رو ( ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻋﮑﺲ امام خامنه‌ای )

تا ﺍﻭﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ‌ﺷﻨﺎﺳﻢ، ﺍهل ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ به خاﻃﺮ ﻣﯿﻞ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺧﻮﺩﺵ ﻭﺍﺳﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺘﺶ ﺩﺷﻤﻦ ﺟﻤﻊ ﮐﻨﻪ.

ﺁﻗﺎ؛ ﺍﺻلأ ﻣﮕﻪ ﻣﺎ ﻣﺮﯾﻀﯿﻢ ﮐﻪ ﮐﻞ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﺩﺷﻤﻦ ﮐﻨﯿﻢ؟

ﺍﺻلأ ﯾﻪ ﺳﻮﺍﻝ ﺩﯾﮕﻪ، ﻣﮕﻪ ﻫﺮ ﮐﺸﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﺗﺎ ﺍﺑﺮﻗﺪﺭﺕ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﻮﺩﻥ، ﺩﺍﺭﻩ ﺭﺍﻩ ﺭﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ میره؟

ﺳﮑﻮﺕ ﻣﺤﺾ ﺑﺮ ﮐﻼ‌ﺱ ﺣﮑم فرﻣﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ

ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺍﮔﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ کنه، ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺸﻮﺭﯼ ﺑﺨﻮﺍﺩ ﺣﻤﻠﻪ میکنه.

ﻣﮕﻪ ﻋﺮﺍﻕ ﻧﺒﻮﺩ؟

ﻣﮕﻪ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ؟

ﭼﺮﺍ ﺟﺮأت  نمیکنه ﻧﮕﺎﻩ ﭼﭗ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻨﺪﺍﺯﻩ؟

ﻫﻤﺶ به خاطر ﻭﺟﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﺁﻗﺎﺳﺖ؛ (ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻋﮑﺲ امام خامنه‌ای)

ﺍﻵ‌ﻥ 35 ﻭ ﺧﻮﺭﺩﻩ‌ﺍﯼ ﺳﺎﻟه از انقلاب میگذره و 25 ساله ﮐﻪ ﺍﯾﺸﻮﻥ ﺷﺪﻩ ﺭﻫﺒﺮ ﻣﺎ،

ﺗﻮ ﺍﯾﻦ 35 ﻭ ﺧﻮﺭﺩﻩ‌ﺍﯼ ﺳﺎﻝ ﮐﻞ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺗﻮﺳﻂ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﺷﺪﻩ.

این ور ﺍﺯ ﻋﺮﺍﻕ، ﺍﻭن ور ﺍﺯ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥ.

ﺍﯾﻦ ﺁﻗﺎ ﻧﺬﺍﺷﺘﻪ ﯾﻪ ﺟﻨﮕﻨﺪﻩ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺟﺮأت ﮐﻨﻪ ﺗﻮ ﺁﺳﻤﻮﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﺸﻪ.

ﺍﻵ‌ﻥ ﻫﺮﭼﯽ ﺷﻤﺎ ﺍﻣﻨﯿﺖ ﺩﺍﺭﯾد، ﻭ ﺑﺭﺍﺣﺘﯽ ﺩﺭﺱ  می خونید ﻭ ﺑﺎ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ  می کنید ، ﻣﺮﻫﻮﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﻫﻤﯿﻦ ﺁﻗﺎﺳﺖ.

ﺯﻣاﻥ ﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﺜﻞ ﯾﮑﯽﺍﺯ ﺍﯾﺎﻟﺖ‌ﻫﺎﯼ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﻮﺩ؛ ﺭؤﺳﺎﯼ ﭼﻨﺪ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺰﺭگ، ﺑﻠﻨﺪ میشن ﻣﯿﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ میرن ﺗﻮ ﯾﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮﻧﯽ،

ﺑﻪ ﺷﺎﻩ ﺍﯾﻦ ﻣﻤﻠﮑت ﮐﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩ ﻣﺮﺩﻣﻪ ﻣﺤﻞ ﻧمیذﺍﺭﻥ

ﺁﺧﺮﺵ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﺭﻭ ﻧﺎﭼﺎﺭﯼ ﺧﻮﺩﺵ بلند ﻣﯿﺸﻪ میرﻩ ﺩﯾﺪﺍﺭﺷﻮﻥ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﯾﻪ ﻧﻔﺮﺷﻮﻥ ﺟﻠﻮ ﭘﺎﯼ ﺷﺎﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﯿﺸﻪ

یا شروع حکومتشو چرا نمیگید؟

که با اجازه ی، نه سفیر انگلیس، که دبیر دوم سفارت انگلیس رسمیت پیدا میکنه و آغاز میشه

البته اینو حسین فردوست همکلاسی و همراه محمدرضا تا روز آخرش تو ایران، میگه

اما الان چی؟

ﮐﻞ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺕ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻭ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺸﻪ ﮔﻔﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺩﺍﺭﻩ.

ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻋﺪﻡ ﺗﻌﻬﺪ ﮐﻪ ﺩﻭ ﺳﻮﻡ ﮐﺸﻮﺭهاﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺩﺍﺧﻠﺸﻦ، ﺭئیسش ﺍﯾﺮﺍﻧﻪ.

ﺍﯾﻨﺎ ﭼﯿﺰ ﮐﻤﯿﻪ؟

ﺣﺎﻻ‌ ﺷﻤﺎ ﮔﯿﺮ ﺩﺍﺩﯾﺪ ﺑﻪ ﮔﺮﻭﻧﯽ ﻭ ﺗﺤﺮﯾﻢ؟ بله گرونی هست

فشار رو گردن مردم هست بر منکرش لعنت

اما خوب هر کالایی تو این دنیا ی قیمت داره، شاید اینم قیمت مردانه وآزاد زیستن باشه

ﯾﻪ حیوان ﺭﻭ ﺑﻨﺪﺍﺯ ﺗﻮ ﻗﻔس، ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻮ ﺑﻬﺖ ﮔﻮﺷﺖ ﻣﯿﺪﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﮔﻪ ﺑﺮﯼ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﻮﻥ خشک ﺑﺨﻮﺭﯼ

ﺍﮔﻪ ﺯﺑﻮﻥ ﺩﺍﺷت میگفت ﺍﮔﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﻧﻮﻥ خشک ﺑﺨﻮﺭﻡ، ﺷﺮﻑ ﺩﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﺍﯾنکه ﺗﻮ ﻗﻔﺲ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺑﻬﻢ ﮔﻮﺷﺖ ﺑﺪﯼ

ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻨﻪ.

ﺑﻬﻤﻮﻥ میگن ﺑﺮﯾﺪ ﺗﻮ ﻗﻔﺲ ﺗﺎ ﺑﻬﺘﻮﻥ ﮔﻮﺷﺖ ﺑﺪﯾﻢ  

ﺍﯾﻦ ﺁﻗﺎ ﮐﻪ ﺍﻻ‌ﻥ ﻣﻦ میگم ﺧﺪﺍﺭﻭﺷﮑﺮ ﺭﻫﺒﺮﻣﻮنه، ﻣﯿﮕﻪ ﻣﺎ ﺍﮔﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﺎﺷﯿم ﻭ ﻧﻮﻥ خشک ﺑﺨﻮﺭﯾﻢ، ﺷﺮﻑ ﺩﺍﺭه ﺑﻪ ﺍﯾنکه ﺷﻤﺎ ﺑﻬﻤﻮﻥ ﺗﻮ ﻗﻔﺲ ﮔﻮﺷﺖ ﺑﺪﯾﺪ

ﭘﺲ ﺑﺎ ﻋﻘﻠﺘﻮﻥ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺭﻭ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﻨﯿﺪ ... ﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺘﻮﻥ

ﺑﻌﻀﯽ ﺳﺮﻫﺎشون ﺭو ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺑﻌﻀﯽ ﻫﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﭼﻬﺮﻩ ی ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺯﻝ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.

نتیجه ی اخلاقی اینکه:

پای هیچکدام از سربازان صدام به تهران نرسید... ولی سربازان امام  خامنه ای هم اینک در زادگاه صدام (تکریت) با عکس های  امام خمینی (ره) و  امام خامنه ای رژه میروند ...

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۳۰ ارديبهشت ۹۴ ، ۰۹:۳۰
ابوعمار حسین زاده

هیچ کس نشناخت دردا درد پنهان علی(ع)                چون کبوتر ماند در چاه شب، افغان علی

ای غم از درد علی، بویی نیاوردی به دست               گرچه همچون عود عمری سوختی جان علی

ناله مجروح دارد ساز غم، امشب مگر                      خورده زخم از ناطرازان فرق میزان علی؟

داده بود انگشتری را بر گدای دیگری                        داد جان را بر شهادت، لطف حیران علی

از شکاف زخم، جان را داد با شرمندگی                    بر فقیری چون شهادت، لطف عریان علی

سر برآورده ست چون خورشید از جیب فلک              ناله افتاده در چاه زنخدان علی

کشتزار آخرت را آبیاری کرده است                          در بیابان غریبی، چشم گریان علی

چون علی نشناخت خود را در جهان،یک حق شناس    ماند در ابهام، سیمای درخشان علی

از علی کی زودتر ای صبح، سر برداشتی؟                یک شب از بالین شب تا صبح پایان علی

گرچه ای بغض، آبرویت را علی هرگز نریخت               همچو سنگ آویختی دست از گریبان علی

چاشنی دارد اگر مرگ و حیات از شور عشق              آبرویش مایه دارد از نمکدان علی

از دهانی بر دهانی می رود چون بوی گل                 قصّه از گوش های خلق پنهان علی

از می تکرارِ نامش، عاشقی سیراب نیست               کز خدا جوشیده نام حال گردان علی

در میان آید اگر پای عدالت می نهد                         داغ بر دست برادر، خشم سوزان علی

پرچم فتحی درخشان بود در روز نبرد                        چون درفش صبح صادق، گَرد جولان علی

کودک باهوشِ عقل و علم بازیگوش را                      با هزاران خون دل، پرورده دامان علی

کودکستان شهادت، دوره آمادگی ست                     تا که روزی راه یابی در دبستان علی

در کویر خاک، باغ لاله پوش کربلا                                      هست چشم انداز سبزی از گلستان علی

از تب حسرت، زلیخای شهادت، بارها                       پیرهنها چاک زد در یوسفستان علی

کعبه از شوق لقای او گریبان چاک زد                       هست یعنی کعبه هم از سینه چاکان علی 

نقش آن چاک گریبان، ماند در بیت عتیق                             تا نشانی باشد از زخم نمایان علی

در میان تنگدستیها، شهادت مرده بود                       گر نبود او را دمادم روزی از خوان علی

شاعر: قادر طهماسبی (فرید)

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۲۳ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۱:۴۵
ابوعمار حسین زاده


دانلود نوحه ی مولا حسین بخشنده ای                  بخشا گناهم بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای                  بخشا گناهم بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای                   بخشا گناهم بخشا گناهم

کردم خطا از کرده ی خود رو سیاهم     بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای                   بخشا گناهم بخشا گناهم

آزاده مرد کربلا حر دلاور                    آمد کنار خیمه ی سبط پیمبر

بنهاد با شرمندگی بر  خاک ره سر       با سینه ای پر اضطراب و دیده ی تر

گفتا حسین جان بی پناهم ده پناهم    بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای                   بخشا گناهم بخشا گناهم

مولا چگونه دیده بر رویت کنم باز                   درد درون خود چگونه دارم ابراز

دانم که من با تو جفا بنمودم آغاز        اکنون پشیمانم تو خود می دانی این راز

شرمنده ام بر درگه این بارگاهم                    بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای                   بخشا گناهم بخشا گناهم

اذن دخولم ده که در دولت سرایت       وارد شوم اول ببوسم خاک پایت

هستم خجل از روی زیبا غنچه هایت    بخشنده ای مولا منم عبد گدایت

با لطف و رحمت سیدی فرما نگاهم      بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای                   بخشا گناهم بخشا گناهم

مولا چه سازم گر گناهانم ببخشی      خاکم به سر گر جرم و عصیانم نبخشی

صد وای گر بر چشم گریانم نبخشی     گر بر دل در سینه سوزانم نبخشی

گو من چگونه عفو تقصیر از تو خواهم   بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای                   بخشا گناهم بخشا گناهم

فرموده سالار شهیدان کی سرافراز      بنما به رویم دیده ی حق بین خود باز

ای حر تویی شایسته ی اکرام و اعزاز  بر قله ی اوج شرف کردی تو پرواز

ارزنده ای نزد من و خیل و سپاهم       بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای                   بخشا گناهم بخشا گناهم

حر اشک شوق و شادی از مژگان فرو ریخت     دردانه های شرم و اشکش بات هم آمیخت

خود را به دامان حسین سرور آویخت              خود را به دامان حسین سرور آویخت

ارزنده ای نزد من و خیل و سپاهم بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای                   بخشا گناهم بخشا گناهم

پس حمل هبر آن قوم گمراه لعین کرد   آن ظالمان را واژگون از پشت زین کرد

بسیاری از کفار را نقش زمین کرد        سالار دین بر آن دلیری آفرین کرد

ای حر ز تو راضی شود ذات الهم         بخشا گناهم

مولا حسین بخشنده ای                   بخشا گناهم بخشا گناهم

بنمود در آوردگه رزمی نمایان              می ریخت سر چون گوی از دشمن به میدان

با اسب عشق از هر طرف می کرد جولان       جنگید تا در خاک و خون گردید غلطان

گفتا  بیا مولا بگیر از خاک راهم           بخشا گناهم

شاعر: نامشخص

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۲۲ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۳:۵۴
ابوعمار حسین زاده